*Paşa û Merdimê Ci -Mihemed Kurdî*
Rojêk paşa veng dano wezîrî û vano ”Halê şarî senîn o, se kenê, se nêkenê, derheqê me de çi qal kenê ?”
Wezîr vano ”Paşa yê mi, şar baş o, weşûwar o, tenya rehma Homayî înan ra kêmî ya.” Dima dewam keno vano ”Paşayê mi, yew hepsî est o, wazeno to bivîno,yew çîyo ecêb tede est o, eke yew çiyo ecêb nêbîyêne mi to ra nêvatêne.”
Paşa vano ”Vano se?” Wezîr vano ”Paşayê mi eke ti qayîl bê, ez do to ra ey bîyarî, wa o to ra bivajo.”
Paşa vano ” Dê baş o, şo ey bîyare.”
Wezîr mêrikê hepsî dano ardiş.
Mêrik vano ”Silam to ser o bo Paşayê mi.”
Paşa vano ”Ti zanê, enê çiyê ke ti vanê raşt nêbê, ez do se bikerî bi to ? Ez do to berzî feleqe, badê zî ez do to berzî kutikan ver û asteyanê to zî bidî tîmsehan, to fam kerd ?”
Mêriko hepsî vano ”Ferman fermanê to yo, paşayê mi. Çîyo ke ti vanê, do sey to bo. La verî ke ez yê xwu bivajî, ez do to ra bivajî ke ez çi semed ra ameya girewtiş. Min tenya qelûnêk tirawita, ez do semedê aye heta gi heta hepis de bimanî, heta ke ez bimirî, ez do newe zindan ra vejîyî.”
Paşa vano ”Derg meke, ka çiyê ke xwu yo ecêb ma rê vaje.”
Mêrik vano ” Paşayê mi , mi dir yew toxim est o, eke ti biramê , tavilê zerdan gêno.”
Paşa hêrs beno vano ” Eke ti raşt vanî, ti do toxim xwu rê biramitêne û zerdî bigirewtêne û ti do zengîn bibiyêne , to dizdî nêkerdêne. Ti yarîyê xwu bi mi kkenê ? Nobeda, enê biberê zindan û mirdî pirodê.”
Mêrik vano ”Nê nê, paşayê mi, misade bike, ez çi semed ra nêeşkena biramî, ez do to ra vajî.”
Û mêrik vano ”Paşayê mi, ti zanê ez çi ra nêeşkena biramî ? Seba ke mi dizdî kerda ez nêeşkena . Kesê ke dizdî kerda, eke enê toximî biramo zî, toxim zerdan nêgêno. Keso ke biramo gereka pak bo, mi zî va, ez hema bidî to, ti paşa yê, ti pak ê, to qet dizdî nêkerda, ti xwu rê birame.”
Paşa xwu zere de vano verî ke ez bibî paşa, ez nobedar biya. Seba ke meaşê mi qîmê mi nêkerdêne, mi zî çekî diznayî û rotî. Ez tovî bidî wezîrî, wa o biramo.
Paşa wezîrî ra vano ”To qisekerdişê ma goştarî kerd.”
Wezîr Vano ”Paşayê mi, ez wazena ti mi efû bikerê, ez nêeşkena biramî.”
Paşa wezîrî ra perseno vano ”Ti çi ra nêeşkenê? Qey to zî dizdî kerda ? ”
Wezîr vano ”Nê wilayî, mi dizdî nêkerda, tenya gama ke ez mesûlê zindanî biya, mi bertîl werd, herçî yê ke halê înanweş bi û pere dayne mi, mi cayê înan baş kerdêne û ge-ge zî şirawitêne keye. Labelê herçî êyê ke feqîr bî û çîyekê înan çinê bi, mi ê eştênê cayo xirab, mi roje de reyêk werd dayne û mi heta şan zî dayne înan ro.”
Paşa vano ”Yanî ti zî gendel vejîyayî?”
Wezîr vano ”Raşt a, wina yo.”
Paşa vano ”Ti şo mi rê hakîmî bişirawe. O merdimêko pak o, ey dizdî nêkerda û Homayî ra terseno, ey qanûn wendo.”
Wezîr hakîmî dano ardiş.
Hakîm yeno vano ”Belê ezbenî, kerem bike.”
Paşa vano ”Wezîrî to rê qalê yew toximî kerd yan nê? ”
Hakîm vano ”Belê, ez pê hesîyaya. Labelê mewnîye qisûrê mi ra, ez nêeşkena biramî.”
Paşa vano ”Çi ra ? Qey to zî dizdî kerda ?”
Hakîm vano ”Nê wilayî, mi dizdî nêkerda. La gama ke ez şarî mehkeme kena, êyê ke halêbaş bo, wayîrê eşîretî bê, eke mêrde zî kişto, ez înan veradana. La êyê ke feqîr ê, eke çîyêkê ci çinê bo û eke yew qanikê vînceleyî zî tirawito, ez ey erzena zindanû mirdî dano piro.”
Paşa vano ”Ti zî gendel vejîyayî! De şo mi rê amîrê zabitayan bişirawe.”
O mîyan de mêriko zindanî vano ”Paşayê mi, mi tenya yewqelûne diznaybî.”
Paşa vano ”Ti hûş be. To ewro çi ard ma serede!”
Amîrê zebitayan yeno vano ”Paşayê mi ferman fermanê to yo.”
Paşa vano ”Ti zanî mesela çî ya?”
Amîrê zabitayan vano ”Belê, ez pê hesîyaya. Labelê ez nêeşkena biramî, mewnîye qisûrê mi ra.”
Paşa vano ”Qey Homayî, eno se bi, qey to zî dizdî kerda?”
Amîrê zabitayan vano ”Nê wilayî. Ez senî dizdî kena ? La gama ke hakim vano şo sûcdaran bitepişe biyare, ez zabitan şirewena, ez vana, şêrê filankesî bigêrê û çimanê ey zî bigêrê. Eger pereyî sûcdarî bibé, ez ey bena keyeyê xwu de nimnena. La eke pereyê ci çinê bê, feqîr bo, ez bi xwu goşê ci de gêne, xwu dima kaş kena, ena hizûrê hakimî.”
Paşa vano ”Verê çimê mi ra biteqezîye!”
Hakim paşayî ra vano ”Ez veng bidî yewnayî ?”
Paşa vano ”Hewce nêkeno, şima yew yewî ra xirabêr ê, şima pêro gendel vejîyayî, şima pêro diz dê.”
Mêriko hepsî vano ”Paşayê mi, to dî ? Mi tenya yew qelûne diznaybî.”
Paşa vano ”Şo keyeyê xwu, ti dizdo tewr basît ê.”
Ev nivîs di kovara Şewçila de jî hatiye weşandin.
Mihemed Kurdî