ÇÎROKA ŞERMÎN Û ŞIRÎN.
Belê, carek ji caran spas ji bo xwendevan û guhdaran.
Di serdemeka berêya niha da, du kesên bi navên xwe yê Şermîn û Şirîn hebûne û ew kes bi dîtina yek carê dibin evîndar û aşiqê hevûdin. Ji ber ku, her yek ji wan li du bajarên hinek ji hev dûr dimînin, destan û helbestan li ser hev dinivîsin û dişînin. Piştî demekê, ew her du kes di encamê da bi hev ra dizewicin. Herweha, rewşa aborîya şirîn zêde ne başbûye. Ji ber wê yekê, her ku diçe navbera Şermîn û Şirîn sar dibe û zarokên wan çêdibin û mixabin kespûkarê Şirîn têra pêdivîyên malê nake. Wê carê, Şermîn dîn û har dibe hertim bi gilî û gazinan nerazîbûna xwe nîşanê cîranan jî dide. Her ku diçe ew gilî û gazinên Şermîn navbera wê û Şirînî da zêdetirîn sar dike. Şirînî belengaz, hertim li pey kar û xebatê digere lê mixabin nikare karekî baş ji xwe ra peyda bike. Şirîn, rojek radibe diçe dereka xalî û tenha rûdine bi hûr û kûr dikeve nav fikr û xeyalan. Piştî demeka dirêj, mirovek li wê derê ra diçe, rewşa Şirîn gelek bala wî mirovî dikişîne. Ew mirovî hêja, nikare xwe piştî silavdanê ji Şirînî dipirse û dibêje hevalî hêja rewşa te gelek bala min kişand, ka ez bêm gel te em derdên xwe bi hev ra par ve bikin. Bi rastî, Şirîn naxwaze zêde derdê xwe bi ti kesî ra bêje. Belê, li ser heter û israrên wî mirovî hinek neçar dimîne û dibêje fermo da were kanê. Mirov, hema yekser dipirse dibêje birayî hêja heta kesek derdê xwe nebêje nikare ti dermanî peyda bike. Ji ber vê yekê, divê tu derdê xwe ji min ra bêjî. Erê, Şirîn hinek jî ji mirovî bawer dike û neçar dimîne derdên xwe tev yek biyek ji wî mirovî ra dibêje. Mirov, baş guhdarîya Şirînî dike û dibêje min ji derdê te fêmkir, ka rabe em bi hev ra bçin mizgeftê îro roja înê ye mele dê wezan bide dibe ku bi derdê te ra bibe derman. Şirîn razî dibe, radibin bi hev ra diçin destnimêj digirin dikevin hindirê mizgeftek mezin û guhdarîya waiz dikin. Waiz, dibêje hey birayên misilman baş guhdarî bikin ev babet gelek girîng e û didomîne dîsa dibêje ger hûn li vê cîhanê kamiran û bextîyar nebin, bêxem bin lewra li wê cîhana din bi fermana cenabê heq heftê horî û perîyan ji bo mêrên misilman amade ne. Şirîn gelek şa dibe û difikire ji xwe ra dibêje temenê min gihêştîye şêst salan, piştî çend salan ez çibikim ji jina baş û jina nebaş. Şirîn, piştî nimêjê destê wî hevalî maç dike û ji hev vediqetin diçin. Piştî wê gavê, Şermîn çi dibêje Şirîn dikene qet guh nade Şermînê. Ew pêvajo, demek dirêj didome rojek Şirîn dihizire radibe ji bo nimêja înê diçe mizgefteka din, rasthatine û meleyê li wê derê jî dîsa qala horî û perîyan dike. Herwekê, mizgefta din di serî da heta asta heftê horîyan gotinên wî melayê jî wek fotokopîya meleyê din e. Lê belê, dema ku dibêje heftê horî li benda we ne, wê car mele dibêje eme we lakin jina we ya vê cîhanê, li axretê serokê wan hemû horîyan e. Şirîn matmayî dimîne û ji mele dipirse dibêje gelo di vê warê da tu ne şaş î? Mele dibêje kitêba xwedê weha nivîsîye. Şirîn radibe dibêje min ne horî ne perî ne jî Şermîn divê, bila hemû ji we ra bin. Mixabin piştî çend gav avêtinê Şirîn bi qrîza dil dikeve di hindirê wê mizgeftê da jîyana xwe ji dest dide. Çîroka me jî li vê derê diqede lê bi helbesta vê çîrokê didome. Helbesta vê çîrokê,bi hevnasîna Şermîn û Şirîn ra dest pê dike.
Şirîno ez aşiqê te me
Ez bimirim ji axê ra me
Nemirim hertim ji te ra me
Şermîn evîndarê Şirîn e
Hey tu şermîna min a delal
Em ê bi hev ra bibin heval
Heta ku em bibin pîr û kal
Şirîn evîndarê Şermîn e
Şirîno were min bibîne
Şermîn wek navê te şirîn e
Lê bê te dilê min birîn e
Şermîn evîndarê Şirîn e
Şermînê ez gelek ditirsim
Bi rastî ne kesek bi hirs im
Divê ez vê rewşê bipirsim
Şirîn evîndarê Şermîn e
Şirîno ji kesî nepirse
Ji xwedayê mezin bitirse
Da were min ji min bipirse
Şermîn evîndarê Şirîn e
Şermînê ez ji te bawer im
Zivistan e nikarim werim
Li hember baran û bager im
Şirîn evîndarê Şermîn e
Baran û bager ne asteng e
Demsal diborin dem dereng e
Da were bihna min pir teng e
Şermîn evîndarê Şirîn e
Şermînê bihna xwe teng neke
Dinyayê da zewac careke
Ji derewkeran bawer neke
Şirîn evîndarê Şermîn e
Ez nizanim ka dê çi bikim
Wek bi navê xwe şerim dikim
Lewra ku êdî ez wek bûk im
Şermîn evîndarê Şirîn e
Lê navê te ne ew Şermîn e
Ew şerim dê paş ve bimîne
Ji xeynê min kes te nebîne!
Şirîn evîndarê Şermîn e
Şermîn û Şirîn biryarek dan
Bi hev ra ketin nav hewildan
Bang kirin li hin kes û ferdan
Şermîn û Şirîn evîndar in
Dîlan çêbû çend roj çû pê da
Xanî kirî kirin çûn tê da
Bager derket xêlî man rê da
Şermîn û şirîn evîndar in
Derbas bû borî zeman û wext
Zewacek bê miraz û bê bext
Dest pê kir jîyana ne rehet
Şermîn û Şrirîn evîndar in
Ji wan zarok tên li dinyayê
Dilsaf dibêjin xwedê dayê
Temen dibore wekî bayê
Şermîn û Şirîn evîndar in
Şirîn ji fendê Şermîn fêmkir
Dilê xwe ji evînê kêmkir
Derdê wan ji nû ve dest pê kir
Şermîn û Şirîn wek heval in
Şermîn ji Şirîn gilîdar e
Her roj li wê qêr û hewar e
Hêsir ji çavên wê dibare
Şermîn û Şirîn wek heval in
Keçê were dev ji min berde
Dilê min tejî kul û derde
Sebebê min û te nemerde
Şermîn û şirîn wek heval in
Şermîn gelek gazinan dike
Dibê Şirîn here kar bike
Şirîn tu karî peyda nake
Şermîn û Şirîn ne heval in
Keçê bese neke qireqir
Weka mirîşka nû hêkir
Te hêişê min ji serê min bir
Şermîn û Şirîn ne heval in
Karê Şermîn hertim nifrîn e
Dibêje Şirîn xêr nebîne
Xwedê ka canê wî bistîne
Şermîn û şirîn wek dijmin in
Şirîn rojek diçe mizgeftê
Mela wezan dide wê wextê
Behs dike bo roja axretê
Şirîn evîndarê mela ye
Mela dibê dawî mirin e
Mirîyan tiştek nebirine
Kes bo wan mereq nekirine
Şirîn evîndarê mela ye
Li vê cîhanê xemgîn nebin
Dewlemend û zengîn jî nebin
Li benda horî û perîyan bin
Şirîn evîndarê mela ye
Cîhan derbas dibe bi zorî
Ji bo yek mêrî heftê horî
Ma hûn çi dixwazin ez gorî
Şirîn radibe diçe malê
Jin û zarok tev tên li balê
Şirîn razî ye ji wê halê
Şirîn evîndarê mela ye
Piştî demeka gelek dirêj
Bi dest û lingên xweyê qirêj
Diçe mizgeftek din bo nimêj
Şirîn evîndarê mela ye
Şirîn derdikeve dihere
Wê mizgefta xwe diguhere
Li benda mela ye ku were
Şirîn evîndarê mela ye
Mela guherbarî dibêje
Dawîya dinê pir dirêje
Şirîn dibê mela ka bêje
Şirîn evîndarê mela ye
Mela dibê lez neke bira
Ez ji bo we hatim li vira
Mijar ronî ye wekê çira
Şirîn guhdarîya mela ye
Mela dibêje horî hene
Lê serokhorî jinên we ne
Şirîn were qayîl be qene
Şirîn wek dijminê mela ye
Şirîn dibêje wax mixabin
Heftê jin ji mêrek ra dibin?
Min navê bila ji we ra bin
Şirîn tam dijminê mela ye
Melayo mala te kambax be
Bila tim li te ax û wax be
Bejn û bedena te bin ax be
Şirîn tam dijberê mela ye
Şirîn li mizgeftê dimire
Rih ji bedena wî difire
Mela ditirse difikire
Şirîn ne li benda mela ye
Şirîn ma bê rih û bê nefes
Ji jîyanê ra got êdî bes
Sebebê wî melayê bi fes
Kujerê Şirîn ew mela ye.
Rojek sermaya zivistanê
Şirîn birin li goristanê
Bêkes nivîsî vê destanê
Kujerê şirîn ew mela ye.
Dilbêzarê Bêkes