Înst. Kurdî li Stockholmê – Çand û Zimanê kurdên Xorasanê yî di devê kelpetanê de – Enstîtuya Kurdî Li Stockholmê / Kurdiska Institutet I Stocholm

Çand û Zimanê kurdên Xorasanê yî di devê kelpetanê de

Nêzikî du mîlyon kurd li Xorasan ê dijîn. Gor zanyarîyên di dest me de, ew di sala 1497 an de hatinê şandin ku li hember êrîşên tirkmenan, sinûrên Îranê bi parêzin. Ji bo wê yekê heta niha gelêk bedelên giran danê û di dawî de herêm ji tirkmen, qazak û rûsan pakij kirine. Lê îro bixwe jî bi tunêbûnê re rûbirû ne!

Xorasanî, ji bo ku ji mafên xwe netewî bêparin; ew nikarin bi zimanê xwe perwerdê bibînin û neçarin ku xwendina xwe bi Farisî bikin. Ji ber ve yekê piranîya gencên wan êdî bi Kurdî nizanin. Kurdî îro tenê li ser zarê temen mezinan mayê û di demêka nêzik de ew ja ji holê rabe. Em ve yekê îro li cem Kurmancî-Lekî-Lorîaxivên li Mazenderan dibînin. Herêmên mîna Xelxal, Gîlanê jî liber helandine ne…

Komek ji rewşênbîr, ronakbîr, helbestwan, hûnermend û nivîskarên li Xorasan.

Li hember ve polîtîka dewletê ya înkar û mafên kurda ye însanî nasnakî jî, gelek kes jî hene ku tekoşînê didin û jîyana xwe dixin xeterîye. Ew kesana bi berxwadanê xwe şêxsî, bi ked û enerjîya xwe hewil didin ku pêla wê asîmîlasyone giran bê an ve ji holê rakin. Dema ve yekê dikin jî tên zîndan kirin, ji kar tên avitin, maaşên wan tên birîn, îcazê ne dayîn ku semîner an çalakîyên çandî pêkbînin an pirtûkên xwe çap bikin. Gor van zahmetîyan jî ew li berxwe didin. Çi bêjim? Malan wan hezar carî ava! Ew mirovên ser li jorin ku îro çand û zimanê kurdên Xorasanê zindîyê û liberxwe dide.

Kurdên li beşên dinê Kurdistanê û dervayî Welat jî gereg wan a û tekoşîna wan a pîroz jibîr nekin. Tenê mînakakê bidim. Di nav koma wênê ye li jor de kesek heye, karekî wî baş hebû, mal û muçeyeka wî ya baş hebûn. Lê ji bo ku pirtûk, kovar û pirtûk derxistin, li nav xelkê belav dikirin, kursên zimanê Kurdî birexistin dikirin, dewletê hemî ji dest girtin û ew avitin zîndanê. Niha nikarê dewara xwe bike! Nikarê kesên bîyanî (kurdên ji der de hatinî) re hevdîtinan bike û mala wî 24 saatan dibin çavderîyê de ye! Kesên bi wî re bûnî heval, alîkarîya wî kirinî, telefona

wî dikin û hwd hemî dibin çavderîya îstîxbaretê de ne. Bi kurtî rewşenbîr, hûnermend û nivîskarên li wir di devê kerpetenê de ne û dewlet dixwazê kurdan bihelîne!

Kurdên li dervayî Xorasan dikarin alîkarîya wan bikin, dikarin pirtûkên wan bikirin, çap bikin û belav bikin. Tenê daxwazeka ji dil pêwîstê. Xeterîya helandinê li ser kurdên Xorasanê û herêmên din pir

zedêye, rewşênbîrên wan bitenê nehelin û îznê nedin ku ew asîmîle bibin.

Yek ji parêwanê çanda Xorasanê Elî Feyazî, Dr Hossein Xeliqî û Yahya Benêyî li Înstîtuya Kurd li Stockholmê.

Parveke

Facebook Twitter

Parveke

Lämna ett svar Avbryt svar